Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wydał 24 czerwca wyrok (sygn. akt I SA/Rz 321/14) w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z organizacją spotkań o charakterze szkoleniowo-integracyjnym dla pracowników oraz handlowców, reprezentujących co do zasady wyłącznie ofertę Spółki, lecz prowadzących własną działalność gospodarczą

Sprawa dotyczyła Spółki, która w celu podnoszenia kwalifikacji pracowników i handlowców oraz zwiększenia poziomu integracji, motywacji i efektywności ich pracy, organizowała spotkania o charakterze szkoleniowo-integracyjnym. W związku z powyższym, spółce nasunęły się wątpliwości, czy wydatki ponoszone na organizację przedmiotowych spotkań, mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych.

Minister Finansów w interpretacji indywidualnej uznał, iż spółka może do kosztów podatkowych zaliczyć wydatki poniesione na organizację części merytorycznej szkolenia oraz wydatki poniesione na organizację części integracyjno- rozrywkowej, w której uczestniczą pracownicy. Natomiast, zdaniem organu interpretacyjnego, wydatki dotyczące organizacji część integracyjno-rozrywkowej dla handlowców – niezależnych przedstawicieli spółki, nie mają wpływu na potencjalny przychód spółki, a więc nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie potwierdził stanowisko Ministra Finansów. Sąd zaznaczył, że organ interpretacyjny słusznie rozróżnił pozycje prawną pracowników spółki oraz handlowców, niebędących jej pracownikami. Nie można bowiem, według WSA, doszukać się związku pomiędzy wydatkami na część integracyjno-rozrywkową dla handlowców, a przychodami spółki. W szczególności, nie można zdaniem sądu tłumaczyć konieczności organizowania imprez integracyjno – rozrywkowych dla przedsiębiorców koniecznością motywowania ich do lepszego prowadzenia ich własnej działalności gospodarczej, nawet jeśli przynosi ona większe zyski także ich kontrahentom.

Fot. mg |Integrujesz handlowców? To nie są koszty uzyskania przychodu

Wydatki poniesione na zapewnienie rozrywki właścicielom innych podmiotów gospodarczych, należy uznać co najwyżej za kształtowanie wizerunku spółki, czyli za wydatki na reprezentację, które nie są uważane za koszty podatkowe. W konsekwencji, WSA w Rzeszowie oddalił skargę kasacyjną spółki. Wyrok nie jest prawomocny (Tax alert)