Teatr Lalki i Aktora zaprasza dzieci wraz z rodzinami na spektakl familijny pt. „Piotruś Pan”. Przedstawienie jest pochwałą nieokiełznanej wyobraźni. Ponadto uczy dzieci, że warto czasem zachować się odpowiedzialnie i dojrzale a ich rodziców – by pielęgnować w sobie dziecko. Bo nie ma lepszej płaszczyzny do dialogu niż wspólna zabawa. Spektakl ten będzie można obejrzeć 23 czerwca o godzinie 12:30
O spektaklu
„Piotruś Pan” to klasyka literatury dziecięcej. Któż nie zna przygód chłopca, który postanowił nigdy nie dorastać? Kto z nas nie tęskni za życiem w Nibylandii, fantastycznej krainie stworzonej przez nieposkromioną dziecięcą wyobraźnię? W tej beztroskiej krainie dzieciństwa czas nie przemija a życie jest nieustającą przygodą. Towarzyszami przygód Piotrusia jest grupa Zagubionych Chłopców, wróżka Dzwoneczek oraz Wendy – dziewczynka, którą Piotruś Pan zabiera do Nibylandii… Jednak nawet w tej szczęśliwej krainie czyhają niebezpieczeństwa: bohaterowie będą musieli zmierzyć się z piratami pod wodzą strasznego Kapitana Haka…
W wałbrzyskiej adaptacji odnajdziemy wszystkie elementy baśniowego świata z kart powieści o „Piotrusiu Panu”, układające się w linearną opowieść. Jednak reżyserka przedstawienia – Karolina Maciejaszek, patrzy na powieść sprzed ponad stu lat ze współczesnej perspektywy i przesuwa nieco akcenty:
Świat, który opisuje w swej powieści J.M. Barrie jest bardzo mocno spolaryzowany. Autor rozpina go na dwóch biegunach: mamy świat Piotrusia – chłopięcą krainę wiecznego dzieciństwa, kreacji i wyobraźni i świat Wendy – dziewczynki, która chce dorosnąć i wpisać się w nudny schemat życiowej rutyny. Jest świat dzieci – barwny i piękny, i świat dorosłych – którzy tracą umiejętność latania i nie potrafią marzyć. Patrząc dziś na powieść sprzed ponad stu lat, nie sposób nie poddać jej krytycznej analizie. Chciałabym ocalić Wendy – sprawić, by była ona równorzędną bohaterką do Piotrusia Pana, nie dyskryminować dziewczynek i odciąć się od stereotypowej interpretacji historii o Piotrusiu, jako opowieści awanturniczej, „chłopackiej”. Bo przecież jest to też bardzo piękna historia miłosna. Bardzo też chcę wierzyć, że można dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za swoje życie a jednocześnie nie utracić zdolności „latania”.
Niezaprzeczalnym atutem spektaklu jest różnorodność środków artystycznego wyrazu. W przedstawieniu znajdziemy elementy teatru lalkowego, teatru formy i teatru cieni oraz zapadające w pamięć piosenki.
AnPl
